بے کسیں بلوچستان
نبشتانک:سمی دین بلوچ
رجانک:سرباز وپاؔ
ھما بلوچستان کہ سرجمیں ڈیھ ءِ روزگار اِنت، جھان ءِ کُنڈ کُنڈ ءَ سیندک ءُ سی پیک نامان اِنت، ھما ھند کہ آئی ءِ مڈیاں سرجمیں ڈیھ ءِ چُل ءَ بگر داں گِس ءِ سر جوڑ بوگ ءَ درست چہ مئے ڈیھ ءَ اَنت۔ بلے بلوچستان بے کس اِنت۔ بلوچستان ءِ جھمنندیں مردم بے کس اَنت۔ داں مرچیگ ءَ نہ بلوچ ءَ را ریاست ءَ مات ءِ مھر داتگ، نہ کہ رھشون ءُ راجکاراں وتی کرتگ۔ بس اسلام آباد ءَ نشتگ ءُ یک وھدے ءَ الّم یات اِش کرتگ، ھما وھد ءَ کہ گچینکاری نزیک بوتگ۔
جھان ءَ کجام ڈیھ کہ اے وڑ ءَ مڈی ءَ پُر بہ بیت، آ راج درساں چہ گیش دیمروئی کنت۔ اگاں کجام ڈیھ ءَ مڈی ھست، آئی ءِ واھُند وشھال ءُ آسودگی، یک جوانیں زندے گوازین اَنت۔ آ بد بھتیں راج بلوچ اِنت کہ آئی ءِ مڈی آئی ءَ دیمروئی ءِ دیم ءَ میلانک اَنت۔ آئی ءِ جان ءِ دُژمن ءُ آئی ءِ مرگ جوڑ بوتگ اَنت۔ پمیشکا کہ اے گُلزمین ءِ مڈی ھنمچُک اَنت کہ ریاست ءَ آئی ءِ واھند ھچبر نہ دیستگ اَنت ءُ ایشی ءِ واھُند دائم ءَ بے کس بنت۔ اے گُلزمین یک کوش جاھے جوڑ بیتگ، ھر کس وتسر اِنت ھرچی کرت کنت۔
کجام وھد ءَ کسے چہ مردمی ءَ رستر جوڑ بوت کنت ءُ ناشرکار جوڑ بیت۔ کسے ءَ بیگواہ بہ کنت یاں کسے ءَ بہ کُش ایت ءُ آئی ءَ چُنڈ چُنڈ بہ کنت۔ روچ بہ بیت یاں شپ ءِ کجام وھد بہ بیت۔ ھر کس وتسر اِنت۔ نہ گوشوک ھست، نہ جُست کنوک ھست، نہ پسہ دیوک ھست، نیکہ کاروائی کنوک ھست۔ ریاستانی تہ ءَ ھما وھد ءَ ایمنی کیت کہ رھبند بہ بیت، ھر کس رھبند ءِ پاسداری ءَ بہ کنت۔ رھبند ءِ بگیری کنوک ءَ سزا دیگ بہ بیت۔ بلوچستان ءَ مدام زوراکی ءِ یک نوکیں کسھے دیم ءَ کیت، پمیشکا کہ جُست کنوک کس نیست۔ دائم نوکیں لاشے دز کپیت، روچے یک گسے ڈُرینگ بیت، روچے یک زھگے چورہ ءُ یک جنے جنوزام بیت۔ روچے یک ماس ءُ پسے ءِ سرین پُرشیت۔ کُجا کسے ءِ زھگ ءِ لاش جنگل ءُ گیابانے ءَ دست کپیت۔ کسے بیگواہ کنگ ءُ کلپیں میڑے ءَ کُشگ ءُ ناشرکار گوشگ آئی ءِ لاش کھول ءَ سر کنگ بیت۔
کسے چو ھیات ءِ وڑ ءَ آئی ءِ ماس ءُ پسانی دیم ءَ کُشگ بیت۔ یاں کسے شاھینہ شاھین ءِ وڑ ءَ ننگ ءِ نام ءَ کُشگ بیت۔ لھتیں بے کس چہ وتی بُنکی لوٹ ءَ راہ ءُ نادراھجاہ ءَ زبھر اِنت، بلوچستان ءِ ھونواریں دگاں، دگ وئیلے ءَ مریت ءُ روت۔ لھتیں بے کس شومک ءِ نادرائی ءِ نشانگ بیت ءُ مریت۔ مرچی پد ءَ یک گسے تباہ بوتگ، مرچی پد ءَ یک چار سالی نُنکے کدیر بلوچ آ انگت آ جھان ءِ راستی ءَ سرپد نہ اَت، وتی واب ءُ کودکی ءِ جھان ءَ زند گوازینگ ءَ اَت، انگت آئی ءَ اے نزانتگ کہ من جھان ءِ کجام پھنات ءَ ودی بوتگ آں، آ گوں وتی سنگتاں چہ در ءَ ڈن پہ لیب ءُ گوازی ءَ درکپیت۔ کمیں دیر ءَ پد آئی ءِ ھونیگیں لاش ءَ سادی گُٹ ءَ بیت ءُ گس ءَ سر کنگ بیت۔ لھتیں مردم ھمے گپ ءَ گْوش ایت کہ زاتی دُژمنی ءَ کُشگ بوتگ۔ یک مزورے ءَ گوں کے ءَ زاتی دُژمنی بیت۔ کدیر ءِ پس ریڈھی ءِ سر ءَ چول ءَ بھا کنت آئی ءِ دُژمن کے بوت کنت۔
اے چار سالی ایں کدیر ءِ ھون انچو ارزان بوتگ کہ آئی کوش ءَ نہ کیامت آتک، نہ زمین چنڈ بوت، نہ دگہ توپانے آتک، نہ کشندہ ءِ دست لرز اِت اَنت۔ نہ ماس ءِ وڑیں ریاستے ءَ دگہ پرواہ بوت، نہ دگہ راجکارے ءَ پرک بوت، نہ دگہ مردمی اگبالانی پد جنوکے گمیگ بوت۔ کدیر ءِ ھون چہ سے سالی ایں ایلن کُردی ءَ ھم ازران تِر بوت اَنت، کہ ایلن کردی ئے دردناکیں مرگ ءَ سرجمیں جھان ءِ گیرت ءُ مارشت چِست کرت اَنت۔ ھمے کدیر ءِ مرگ ءَ گیرتنمدیں مردمانی گیرت مُرتگ ءُ رسانکدر ءَ اھوالکاراں اے ھال شنگ کرت نہ کرت۔ کانود ءِ پاسدار ءُ کشندہ ءِ درگیجوک ءُ دزگیر کنوکیں کارمند راہ ءِ سر ءَ مھلوک ءِ پھازگ ءَ پجار کارڈ ءِ گرگ ءَ دزگٹ اَنت۔ پہ اے بے کسیں بلوچ ءَ گپ کنوک کس نیست۔
بے کسیں کدیر ءَ انساپ دیوک کس نیست، پہ آئی ءِ زوراکی ءِ بگیری ءَ توار چیست کنوک کس نیست۔ زوراک ءُ رستریں کشندہ آجو اَنت ترو تاب کنگ ءَ اَنت۔ ھست کسے!! پہ آھانی درگیجگ ءُ دزگیر کنگ ءَ، اِنّہ کس نیست؟ بس چار روچ ءَ رسانکدر ءَ کوکار بیت ءُ پد ءَ ھرکس بے توار بیت، دیم ءِ روچ ءَ پد ءَ یک لاشے ھیشٹیگ جوڑ بیت ءُ دیم ءَ کیت۔ بس ھمے ھال اِنت ھمے وڑ برجاہ بیت، ناشرکار وتی زوراکیاں برجاہ دار اَنت۔ بلوچ ءَ پہ مردم بوگ ءِ ھک ءَ لاش ءِ دور دیگ برجاہ بیت! داں کدیں ؟
