دُود، ربیدگ ءُ زُبان ھر یک راجے ءِ پجّار اَنت ءُ ھمُک راج چَہ وتی شھدیں زُبان، دُود ءُ ربیدگ ءَ زانگ بیت۔ بزاں کہ چہ اِیشاں اَبید راج ناسرجم اِنت چی ءَ کہ دُود ءُ ربیدگ یک راجی کانودے۔ ھر راج ءَ ھکّ ھست وتی دُود ءُ ربیدگی روچ ءَ داشت بہ کنت، اے روچ پہ ھر راج ءَ پھر ءُ شان ءِ گپّے بیت بَلے دُود ءُ ربیدگی روچ ءَ ھما راج دار اَنت کہ آ دَری زُوراکانی ایردست ءُ گُلام نہ اَنت ، آیانی ھمُک ھَکّ ءُ مُز وتی جند ءِ دست ءَ اِنت۔ بلوچ راج یک گیرتمند ءُ مزن نامیں راجے۔ بلوچ راج ءَ اے ھکّ ھست کہ یکروچے وتی دُود ءُ ربیدگ ءِ روچ ءَ بہ دار اِیت بلے ھما وھد ءَ کہ چہ زُورگیر ءُ ناشرکاریں پاکستان ءِ گلامی ءَ آجو بوت ءُ وتی زمین ءِ سر ءَ پہ شانے گَرد ءُ تَرّ کُرت کُت۔ ھمُک ھکّ ءُ مُز وتی جند ءِ دست ءَ بوت اَنت ۔
ھما روچ ءَ بلوچ ءِ ورناھاں وتی مود چَرپ کُرت اَنت ءُ واسکٹ ءُ کباہ بوت ءُ چہ لوگ ءَ در آتک انت گُڑا اے گپ ءَ دلجم بوت من ءَ دُژمن نیست، من بیگواہ کنگ نہ بہ آں پد ءَ پہ سلامتی واتر باں ، پہ سلامتی وتی گِس ءَ آتک کن آں ۔ ھما روچ ءَ مئے پیریں کماش ءَ پہ واھگے وتی پاگ بست ءُ وتی سواس پاد ءَ کرت اَنت ءُ اے گپ ءَ دلجم بوت من وتی زمین ءِ سر ءَ ھرکُجا گَشت کن آں، من ءَ دری مردُمے اے گپ ءِ جُست ءَ نہ کنت کہ تو کَے ئے ءُ کجا رَوَ ئے؟ ھما روچ ءَ مئے ماس اے گپ ءَ دلجم بہ بیت کہ شپ ءِ نیم ءَ دری مردُمے منی گِس ءَ مئیت ءُ اے گپ ءَ مہ گْوش اِیت تو وتی گِس ءَ پچ کن من تئی گِس ءَ پَٹ ءُ پول کن آں۔ گِس ءِ کْوھنیں پیتیاں پچ مہ کنت ءُ آیانی تہ ءَ گُداں یک یک ءَ مہ چار اِیت۔ ھما روچ ءَ مئے بانُکیں گْوھار ءَ وتی براس ءِ سالونکی وّج پاد ءِ سر ءَ ایر کُرت ءُ گُد دوچی ءِ وھد ءَ آئی چم ءِ اَرس چہ انارکاں شیپ گِران نہ بوت اَنت اے تُرسے دل ءَ نہ بوت منی بِراس گار ءُ بیگواہ کنگ بیت یا کہ دُژمن ءِ دست ءَ شھید کنگ بیت من آئی ءِ آروس ءِ مُراداں پہ واھگے گِنداں ھما روچ ءَ بلوچ ءِ ھمُک گِس ءَ کسانیں زھگ ءَ وتی بلوچی پوشاک گْور ءَ کرت اَنت ءُ شُت۔ اولی ءَ وتی پِت پہ مُرادے امبازاں زرُتے ءُ اے گپ ءَ گمیگ نہ بوت اے پُرگنجیں گلزمین ءِ واھُند پہ لاپ ءِ شوھاز ءَ درانڈیھ اِنت یا دُژمن ءِ دست ءَ گار ءُ بیگواہ کنگ، شھید کنگ نہ بوتگ ۔
ھما وھد ءَ تو وتی دُود ءُ ربیدگ ءِ روچ ءِ دارگ ءُ راجی سَوت ءِ وانگ ءِ وھد ءَ ھمے گْوش ئے ۔
ما گیرت ءِ شیر مِتک ءَ ماں ساھگاں زھمانی
ھون پِٹّ اِیت چہ مئے چمّاں ما کوم ایں شھیدانی
ھمے وھد ءَ چہ ڈیرہ بگٹی ءُ کاھان ءَ گار ءُ بیگواہ بوتگیں ھنیپہ بُگٹی ءُ زرینہ مری، چہ جاہ ءِ آھو جکی ءَ پاکستانی لشکر ءِ دستاں بیگواہ بوتگیں پیراڑی ءُ سومریءِ نام ءَ بوتگیں کَبر ءَ تو نہ گِند ئے ءُ ھما دُژمن تئی چمّانی دیم ءَ اُوشتوک نہ بوت۔ ھمے وڑ ءَ تو دیم ءِ گال ءَ وان ئے
ما پُشت اِیں یتیمانی لاچار ءُ گریبانی
زُلم ءِ ھسار ءَ پروشیں دَور نئیت پد ءَ زلمانی
کسانسالیں مھلب دین ءُ سمّی دین ءِ دوازدہ سال ءِ جُھد ءُ چہ گِس ءَ در پہ دری ءُ گْوھار ھسیبہ کمبرانی ءِ دیدگانی گْورتگیں اَرس ، زاکر مجید ءِ مکھیں مات راج بی بی پہ زاکر مجید ءَ دوازدہ سال ءِ ودار ءُ اسلام آباد ءِ چیھاڑ کنگ ، جھانزیب بلوچ ءِ مکھیں ماس ءِ پہ وتی زھگ ءِ شوھاز کنگ ءَ اسلام آباد ءَ گپ کنگ ءِ وھد ءَ کپگ ءُ بے ھوش بُوَگ ۔ تئی لَجّ ءُ میارانی بزگ ءُ لاچار کنوک دیم ءَ اُشتوک نہ بوت گُڑا۔۔۔!! وھدے تو راجی سَوت ءِ وانگ ءَ بندات کن ئے اَھد کنگ ءَ بہ ئے ھمے گوش ئے
ما کُوپگ اِیں پسانی ما جامگ اِیں ماسانی
ما پنجگ اِیں براسانی ما لجّ اِیں گْوھارانی
چکاس ایں ھزار رند ءَ تیراں وتی دلبند ءَ
کھول اِنت تئی پرزند ءَ گوں گونڈلاں تیرانی
چہ اے دانکانی وانگ ءَ پد تئی باتن ءِ مردُم ءَ بلوچستان ءِ تہ ءَ مھشریں زُوراکی نہ دیست ءُ ترا ملامت نہ کرت ، تئی گیرت ھمے سلاہ ءَ بہ دنت نوں دگہ بی بی سدگنج ءُ مھناز ، بھتی ءُ سمینا، پاتمہ ءُ ھلیمہ، ملنکناز ءُ کُلسوم ، جْوانیں ملک ءُ گنجل ءِ وڑیں مکھیں ماس ءُ بانکیں گْوھارانی شھید کنوکیں دُژمن ءَ گوں من دیم پہ دیم بوت نہ کن آں ، چُوش مہ بیت تئی براس ءِ کبر ءِ سر ءَ سالونکی ءِ ایریں ھار ترا پِٹ ءُ لانت بہ کن اَنت۔ پہ دھُل ءُ سُرنا ءِ توار چاپ ناچ کنگ ءَ ءُ پہ بلوچی پوشاک ءِ گْور ءَ کنگ ءَ پہ زُبان ءَ گَپ کنگ ءَ کس بلوچ گْوشگ نہ بیت ۔
پہ بلوچ بُوَگ ءَ ترا وتی رپتگیں کماشانی کِردار وانگی اِنت ءُ آیانی کَولانی پاسداری کنگی اِنت۔ چہ میر کمبر ءُ ھمّل ء جیئند ءَ بگر داں نواب مھراب ھان ءُ نواب نوروز ءَ بیا تئی گلُزمین ءَ ھمُک وھد ءَ نرمزار ءُ گیرت مندیں بچّ ودی کرتگ گوں بلوچستان ءِ آ دگہ شھیداں ھوار شھید جنرل استاد اسلم بلوچ ءُ آئی شیریں بچ پدائی شھید ریھان بلوچ تئی ماتیں گُلزمین ءُ بلوچ راجدپترءِ گْرانکدر ءُ کوھیں کلات اَنت۔ پہ بلوچ بُوَگ ءِ ھاتر ءَ بلوچ راجدپتر ءِ بے مَٹّ ءُ بُرزشانیں کردار وانگ لوٹ اَنت ۔ بلوچی دُود ءُ ربیدگانی پھازگ ءَ گوں ھوار وتی تہ ءَ بلوچی گیرت ءُ شان ءُ مڑاہ زندگ دارگ لوٹ اِیت ، اَبید بلوچی جَزبگ ءُ گیرت ءَ اے گُد ءُ پوشاک بْراھدار نہ کنت ۔ گڑا زبیر مُکتار ءِ ھما گال ءَ الّم وتی دل ءَ بدار
جلوھے لوٹ ئے گڑا سمبھین کردار ءَ وتی
ھُشکیں بالاد ءَ مہ سینگار من ءَ کندگ کیت
اگاں تو میر کمبر ءُ ھمّل جیئند یا دُودا ءُ بالاچ ءِ سر ءَ پھر بندئے گڑا آ مرد پہ گیرت ءُ مڑاہ ءَ مُرتگ اَنت ، ھما زُوراکی مرچی پد ءَ تئی چمانی دیم ءَ بُوَگ ءَ اَنت ۔ اگاں ھمل ء جیئند بُوَگ لوٹ ئے مرچی تئی نیلیں زر ترا توار ءَ اِنت چہ دُژمن ءَ رکّینگ لوٹ اِیت ۔ اگاں تو دودا بُوَگ لوٹ ئے تئی میار سمّی دگانی سر ءَ کپتگ ءُ پریات کنگ ءَ اَنت ھمایانی چمانی ارساں پھک بہ کن ءُ دُژمن ءَ را جُست ءَ بگر ۔ اگاں تو بیرگیریں بالاچ بُوَگ لوٹ ئے گڑا تئی پیریں پِِس ءُ کسانسالیں براس آجوئی ءِ جنگ ءَ شھید کنگ بوتگ اَنت آھانی تُپنگ ترا توار ءَ اِنت ، چو راجی گیرت مند ءُ بھادریں بچانی دروشم ءَ سرمچارے بہ بُو! اگاں گوں تو نہ بیت اے 2 مارچ ءِ ناچ کنگ ترا بلوچے نہ کنت۔
