بس کمو بہ جیڑ
نبشتانک ڈاکٹر جلال بلوچ
رجانک سرباز وپا
گوستگیں 15 یا 20 سال بیت کہ ھمے یکیں توار مئے گوش ءَ کپگ ءَ اِنت۔منی برات بیگواہ اِنت۔۔۔۔ منی لوگواجہ بیگواہ اِنت۔۔۔۔ منی بچ بیگواہ اِنت۔۔۔منی جنک بیگواہ اِنت۔۔ اے کسہ پاکستان ءَ پہ چیردستیں راجاں یک دردناکی ءِ چیدگے جوڑ بوتگ۔ پاکستان ءَ ھر کُجا کہ مردم پہ وتی ھک ءَ توار چست بہ کن اَنت، گڑا پاکستانی لشکر ءُ چیریں ترامگیج آئی ءَ آوارجن اَنت ءُ بیگواہ کن اَنت۔اے پانزہ ، بیست سال ءَ بیگواھی ءِ جیڑہ ءُ مردمی اگبالانی لپاشگ روچ پہ روچ گیش بوان اِنت۔ چوناھا بلوچستان ءَ ھوار پاکستان ءِ اے ناشرکاری آ دگہ جاھاں ھیبرپکتونھوا ءُ سند ءَ ھم جاور ناگیگ بوان اَنت۔ھما زوراکی کہ بلوچستان ءَ بوگ ءَ اِنت،بوت کنت کہ جھان ءَ دگہ چوشیں درور دست مہ کپیت۔ پنجاہ ھزار ءَ گیش بلوچ بیگواہ کنگ بیتگ۔ایشانی تہ ءَ مزنیں کچے ءَ جنین ءُ زھگ ھم ھوار اَنت۔ سرکاری ترامگیج آئی ایس آئی، ایم آئی ءُ آدگہ لشکر ءُ ایپ سی ءِ کارمندانی درکانودی آزارجاھاں بندیگ اَنت۔ گوستگیں دو دھکاں بلوچستان ءَ بوت کنت کہ چشین جاگہ مہ بیت کہ اودے جھمنندیں مردم سرکار ءِ دست ءَ زوراکی ءِنشانگ کنگ نہ بوتگ اَنت۔چہ اے زوراکی ءِ چِست بوّگ ءَ بلوچ سرزمین ءِ پُسگاں پہ مردمی ھکانی لپاشگ ءِ بگیری ءَ پہ جھان ءِ دلگوش ءِ گْور کنگ ءَ زھرشانی بندات کرتگ اَت کہ انگت برجاہ اِنت۔بلوچانی زھرشانی 2006 ءَ شال پریس کلب ءِ دیم ءَ چیدگی شدکشین نندانکے ءِ دروشُم ءَ بندات کنگ بوتگ اَت۔ اے زھرشانیاں جنین ءُ زھگانی یک مزنیں کچے ھوار بوتگ اَت۔ لھتیں سال ءَ پد بیگواہ بیتگیں مردمانی کھولاں پہ آھانی آجوئی ءَ جتا یک گَلے " وائس پار بلوچ مسنگ پرسن" ءِ نام ءَ برجاہ جوڑ کُرت،گوستگیں دوازدہ سالاں تھنا شال ءَ زھرشانی کنگ ءَ نہ اِنت، بلکیں آ کراچی ءُ سلام آباد ءَ ھوار، پہ بیگواھیں مردمانی کھولاں ماما کدیر ءِ سروکی ءَ سَے ھزار کلو میٹر ءِ دراجکشین پندے بُرّ اِت ءُ داں اکوام متھدہ ءِ کارمستر ءِ کارگس ءَ سر بوت اَنت۔ داں جھان مردمی اگبالانی لپاشگ ءِ بگیری ءَ گامگیج بہ زوریت۔
چہ آھانی اے جُھد ءَ مرچی بیگواھیں مردمانی یل بیگ ءِ دْرچ گچینی وڑے ءَ دیم ءَ نہ یتکگ، اے بابت ءَ بیگواھیں مردمانی کھولاں اے وتگڑیں ملک ءِ ھمک در ٹک اتگ، بلکیں آھانی گپ ءِ گوشدارگ دوریں گپے، روچ پہ روچ بیگواھیانی تہ ءَ گیشی پیداک اِنت۔مردمی اگبالانی سر ءَ نبشتہ کنگ پہ مئے وڑیں نبشتہ کارے ءَ گران اِنت۔اے درد کہ بیگواھیں مردمانی کھولانی چماں تہ ءَ پدر اِنت، ھمے زانگ بیت کہ آ گوں کجام درد ءُ اندوھاں دچار اَنت۔ آھاں ما چو نسراللہ بنگلزھی ءِ رنگ ءَ گند ایں کہ گوستگیں بیست سالاں وتی ناکو الی اسگر ءِ رھچار اِنت، برے سمّی ءُ مھلب، سیما ءُ زرینہ، سارین ءُ ھانی، برے پرزانہ مجید ءُ آئی ءِ پیر زالیں مات ءِ دردناکیں نگاھاں، آئی ءِ درد ءُ رنجانی داستان ءَ وان ایں، کہ زاکر مجید ءِ اَکسے سینگ ءَ داشتگ ءُ اُپار کَشّ ایت۔
مرچان مئے گُلزمین سرجم ءَ ھونیگ اِنت، اد ءَ دائم مردم زورگیریں استان ءِ ترامگیجانی دست ءَ بیگواہ کنگ ءُ شھیدکنگ بنت۔ھما بیگواھیں مردم برے مُچی مانشانی رنگ ءَ گندگ بنت۔ برے بے کس گوشگ ءُ کل کنگ بنت۔ برے کلپیں میڑ ءِ نام ءَ شھید کنگ بنت۔ اے جاوراں سرجمیں ڈیھ زھنی نادراہ جوڑ کرتگ، مردم ھمے جیڑ اَنت کہ کدی بہ بیت ما اے پاکستانی لشکر ءِ کھر ءِ نشانگ بہ ایں۔
انچش کہ ماما کدیر وتی بچ ءِ رھچاری اَت کہ جلیل ریکی ءِ لاش آئی ءَ سوگات کنگ بوت۔ ھمے وڑ ءَ شھید سنگت سنا ءِ گھار سئیدہ ءِ ھمے ھال بوت۔ اے آس ءَ شھید کریم جان،شھید کمبر چاکر، شھید سدیک آئیدو، شھید ھان مھمد مری، شھید بابُل جتک، شھید مھمود جان، شھید ھامد ءُ لتیپ جان، شھید رزاک گُل، شھید رازک بلوچ، شھید زبیر جان، شھید ھلیل، شھید ھُدا رھم ، شھید اَبدالرسول، شھید جمال ءُ شھید دلجان، شھید رھمت اللہ شاھین ءُ شھید ھمید شاھین، آدگہ ھزاراں شھیدانی کھول سوتکگ اَنت۔ نہ زاناں دگہ چُنت کھول ءِ چم ءِ چراگ بے کس گوشگ بیتگ ءُ ایدی ءَ سرکار ءِ گوشگ ءِ پد ءَ ابید چار ءُ ٹپاس ءَ کُج ءَ پجار نہ بیتگیں مانشے ءِ باھوٹ کرتگ اَنت۔
زورکی ءِ اے داستانانی اِش کنگ ءَ بولان ءِ کوہ آپ بنت، چلتن ءِ ماھکانی چہ چماں اندیم بیت،بلوچ ءِ زِر ءَ مھرم چاگرد بیت، سیاہ ءُ ماران ءَ شوھان گٹگیر بیت، ھر دمک ءُ در، ھر گدان شھر ءُ کوچگ ھاموش بہ بنت۔ تو بہ جیڑ کہ ندارگ چون بنت۔۔۔؟
پہ مردمی ھکاں توار چِست کنوک سبین مھمود پہ دائمی بے توار کنگ بہ بیت، ھامد میر ھونیگ گوشگ بہ بیت، کریمہ ءُ ساجد شھید کنگ بہ بنت، ماما کدیر پاتراپ دیگ بہ بیت، ماہ رنگ نزر بند کنگ بہ بیت، پرزانہ مجید لاچار ءُ دراں ڈیھ ءَ باھوٹ بہ بیت، تو بہ جیڑ کہ ندارگ چون بنت۔۔۔؟ وھدے سمّی ءِ کسانی ءُ دُتک گوازی ءِ اُمر ءَ زھرشانی ءَ بہ بیت۔ مھلب ءُ الی ھیدر ءَ ھوش نہ کنت کہ کسانی نامیں چیزے بوتگ۔ سیما وتی ٹھل کنگ ءَ بے ھال بہ کنت ءُ میراس ءُ زرینہ ءِ ھمراھی ءَ پہ وتی براس ءِ شوھاز ءَ درد وار بہ بیت۔ وھدے راشد ھسین ءِ پیرزالیں مات گوں ھڑیسکگاں وتی بَچ ءِ لوٹگ ءَ بہ بیت۔ تو بہ جیڑ کہ ندارگ چون بنت۔۔۔۔؟
وھدے چہ زرینہ، ھنیپہ ءُ ھانی ءِ چیھانٹاں اَرش لرزیت، چہ لشکر ءِ زوراکیاں ماتانی جگر ءِ ٹُکر آئی چمانی دیم ءَ بیگواہ کنگ بہ بیت، گوں توپکانی کُنداکاں جنگ ءُ ھون ءَ ھونریچ بہ بیت، اے رستری زوراکیاں زمین ءِ سر ءَ کپتگ ءُ آئی ءَ ھچ وڑیں دلبڈی دیوک نیست۔۔۔۔ تو بہ جیڑ کہ ندارگ چون بنت۔۔۔۔۔؟ پہ مردمی اگبالانی پد جنوکانی دیم ءَ چَد ءُ مستریں شھمات دگہ چے بہ بیت۔
پیر ءُ آجزیں مات وتی پُسگ ءِ ودار ءَ اے جھان ءَ یل بہ کنت ءُ بہ روت، اے وڑیں ندارگ ءِ چارگ ءَ مردم ءِ جگر کپ بیت۔ اے وڑیں زوراکی جھان ءَ گندگ نہ بیت کہ آئی ءِ درشان بوت نہ کنت۔ بلکیں ما انگت گوں بے تواری ءَ ندارگ چارگا ایں ۔۔۔۔ وھدے ماما کدیر ءِ گدان ءَ ھساب ءَ کمیں مردم گندگ بیت، آھاں ھمے گُشگ بیت کہ اے بے کار اَنت، گڑا آ مردم نہ اَنت بلکیں چہ ارواہ ءِ شرپ ءَ کپتگ اَنت۔
اے وڑیں گپانی درشان کنگ ءَ جان ءِ پُٹ چست بنت۔ تو بہ جیڑ کہ آیانی سر ءَ چے گوزیت کہ تُن ءُ گُژن ءِ جاوراں گوں ھونیگیں جان ءَ آزارجاھاں بندیگ اَنت۔ آھانی کھول پہ وتی چمانی چراگ ءِ رھچاری ءَ دمبرگ ءِ نام ءَ نہ زان اَنت، آ مات ءُ گھارانی ارسان کجام وڑ ءَ درشان کن ئے کہ آ چہ سالاں وتی مردمانی ودار ءَ موسمانی وشیاں گِسر بیتگ ءُ پہ وتی مردمانی آجوئی ءَ دوا کن اَنت۔ کسے آھاں چہ اے کھر ءَ کش اِت کنت۔۔۔؟
بہ جیڑ ۔۔۔بہ جیڑ ۔۔۔۔ بس کمیں بہ جیڑ ۔۔۔ بلکیں تئ اندر ءِ مردم ءَ بُست کرت۔
